Kışın geldiğini anlamaktır; üşümektir
7 yaşında bir çocuk için de 77 yaşında bir insan için de aynı mutluluktur
Meyve tabağının olmazsa olmazıdır, akşam sohbetidir
Anne ikramıdır, sevgidir
Kızgın sobanın üzerine atılandır, nostaljidir
Tüm duyularına hitap eder ama birinin yeri ayrıdır; doyasıya koklamaktır
Asla yetmeyendir; onlarcası yense de tekrar istenendir
Mezedir, masadaki sohbete ortaktır
Olmamış olsa da suratı ekşitip yemektir; sabırsızlıktır
Güneydir, turunçgilin cennetidir; Antalya‘dır
Kabuğunu büküp suyunu püskürtmektir, beslenme derslerinin oyuncağıdır
Sadece kabuklarını ve beyaz iplikçiklerini soyması bile eğlencelidir
Dilimlerini sevdiklerinle paylaşmaktır
Bazen adı mandalindir, genellikle de mandalinadır
Mandalinanın portakalın yavrusu olduğuna inanmaktır
Ve çocukken minik dilimlerinin onun yavrusu olduğunu “bilmektir”
Şimdi bir mandalina yiyelim mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder